Lilianna Zalesińska. Ma w swoim dorobku występy w różnorodnym repertuarze w całej Europie, zarówno z dużymi orkiestrami, jak i składem kameralnym. Brała udział w wystawieniach wielu utworów współczesnych, w tym światowych prapremierach, m. in. podczas festiwali organizowanych przez ISCM na tak prestiżowych scenach jak wiedeński Konzerthaus, SIMN Romania w Bukareszcie, zaproszona tam z recitalem jako „Prestigious Guest”, Poznańska Wiosna Muzyczna i in. W Filharmonii Narodowej w Warszawie w 2011 i 2012 roku wystąpiła w koncertach inaugurujących festiwal Warszawska Jesień. W ostatnim czasie utwory dla niej skomponowali Alicja Gronau, Monika Kędziora i Artur Zagajewski. Obecnie pisana jest dla niej dramma per musica do ballady Mickiewicza.
L. Zalesińska jest laureatką polskich i zagranicznych konkursów wokalnych. Na scenie operowej debiutowała dzięki wygranej w konkursie Opery Kameralnej w Rheinsberg (Niemcy), w pierwszej niemieckojęzycznej inscenizacji opery G.F. Haendla „Ottone” w reżyserii jednego z najwybitniejszych reżyserów operowych Harrego Kupfera w koprodukcji z Deutsche Oper w Berlinie. Pokłosiem tego występu było zaproszenie śpiewaczki do pierwszego od 1827 r. wystawienia opery belcanto G. Balducciego „Boabdil- Re di Granata” (Niemcy), w której kreowała partię tytułową. Warto wymienić też bożonarodzeniowy cykl przedstawień opery „Jaś i Małgosia” E. Humperdincka w Wiedniu, w których śpiewała dwie role – Matki i Czarownicy, jak również zaproszenie jej przez Neue Oper w Wiedniu do współczesnej opery „Schlafes Bruder” Herberta Willi.
Spośród jej ponad 50 recitali pieśniarskich warto podkreślić ubiegłoroczny udział w Izmir International Festival w Turcji, zwanym festiwalem gwiazd, recital w ramach Roku Wagnera w Berlinie, o którym wspominała tamtejsza telewizja RBB, recitale z towarzyszeniem organów na Festiwalu w Leżajsku, Festiwalu Bachowskim i innych. Brała udział w wielu polskich i zagranicznych festiwalach i wydarzeniach muzycznych.
L. Zalesińska ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Łodzi, studia podyplomowe w Universität für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu na Wydziale Pieśni i Oratoriów, uzyskując dyplom z jednogłośnym wyróżnieniem. W zakresie duetów pieśniarskich kształciła się w Konserwatorium Królewskim w Brukseli u Udo Reinemanna. Jest także magistrem historii sztuki.
L. Zalesińska występuje w duecie z pianistą Piotrem Szymanowiczem. Uważani są za jeden z najciekawszych polskich duetówgłos-fortepian, który wykonał wspólnie ponad 40 recitali w Polsce i zagranicą, brał udział w wielu festiwalach i wydarzeniach muzycznych. W 2011 r. duet zdobył I. miejsce w Międzynarodowym Konkursie dla Duetów Pieśniarskich w Niemczech. Koncertował m. in. wCentrum Pieśni w Kolonii pod patronatem słynnego śpiewaka D. Fischer-Dieskau, w Stambule na zaproszenie Uniwersytetu Bosforskiego, podczas Dni Polskich w Wiedniu, na otwarciu Akademii Kameralistyki we Francji, w Salonie Polskim w Pradze, na zakończenie Roku Lutosławskiego w Wiedniu, w Finlandii z okazji Święta Niepodległości itd. W Roku Andrzeja Panufnika (2014) duet miał zaszczyt wystąpić ze specjalnym recitalem w dniu urodzin kompozytora, na którym była obecna Lady Camilla Panufnik z synem.
PIOTR SZYMANOWICZ. Ukończył Akademię Muzyczną w Łodzi w klasie fortepianu prof. Marii Koreckiej – Soszkowskiej oraz studia podyplomowe w Uniwersytecie Muzycznymw Wiedniu w specjalizacji „muzyka kameralna i akompaniament pieśni”. W zakresie tym doskonalił się także w Królewskim Konserwatorium w Brukseli. Uczestniczył w kursach mistrzowskich prowadzonych m. in. przez Hartmuta Hölla i Jerzego Marchwińskiego. Współpracował z Filharmonią im. A. Rubinsteina w Łodzi, wykonując partie wszystkich instrumentów klawiszowych, nie wyłączając klawesynu, obecnie zaś współpracuje z Filharmonią Narodową jako pianista.
Prowadzi klasę kameralistyki w Zespole Szkół Muzycznych w Łodzi. Akompaniuje też solistom śpiewakom i instrumentalistom podczas konkursów, festiwali i koncertów.
W programie koncertu utwory polskich kompozytorów: Marii Szymanowskiej (1789- 1831), Michała Kleofasa Ogińskiego (1765- 1833) i Fryderyka Chopina (1810- 1849).
Muzycy zdecydowali się na utwory tych kompozytorów, aby pokazać przede wszystkim rytm polskiego tańca, który stał się dzięki nim popularny, mianowicie rytm poloneza. Chopin w swoich utworach przetwarzał kompozycje zarówno Ogińskiego, jak i Szymanowskiej. Ogiński i Szymanowska znali się, książę wpisał jej poloneza do sztambucha, bardzo ją podziwiał. Była ona także wczesną inspiracją dla Chopina. Ogiński był tym, który rozpoczął proces stylizacji poloneza, mistrzowsko rozwinięty przez Chopina. Na stronie Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina można m. in. przeczytać: „rezonans polonezów Ogińskiego w twórczości polonezowej Chopina pojawia się .. w pierwszych utworach należących do tego gatunku, zwłaszcza w Polonezie B-dur WN 1, w którym łatwo dostrzec pokrewieństwo ze słynnym Polonezem a-moll „Pożegnanie Ojczyzny” Ogińskiego. W istocie to, co Chopin zawdzięcza Ogińskiemu, to podjęcie pierwszych prób stylizacji poloneza a także wykształcenie typu poloneza lirycznego, elegijnego”. Można powiedzieć, że polska muzyka doby sentymentalizmu i wczesnego romantyzmu był to czas polonezów.
Aby koncert nie był zbyt monotonny, muzycy do programu włączyli pieśni Szymanowskiej do tekstów Mickiewicza o Litwie i pieśni Chopina.
Organizatorzy: Instytut Polski w Wilnie oraz Kristupo vasaros festivalis
