Prezydent Litwy urodziła się w 1956 roku, ukończyła Szkołę Średnią Salomei Neris. W 1983 ukończyła studia ekonomiczne na Uniwersytecie Leningradzkim, a w 1988 uzyskała stopień kandydata nauk ekonomicznych (odpowiednik stopnia doktora) w Akademii Nauk Społecznych przy KC KPZR w Moskwie. W 1991 ukończyła kurs w ramach programu specjalnego dla kadry kierowniczej w School of Foreign Service na Uniwersytecie Georgetown. Oprócz języka litewskiego deklaruje również znajomość języków angielskiego, rosyjskiego, polskiego i francuskiego
W wieku 19 lat podjęła pracę w Filharmonii Państwowej Litewskiej SRR w Wilnie. W trakcie studiów pracowała w zakładach futrzarskich w Leningradzie. Po ukończeniu studiów wróciła na Litwę i przez kilka miesięcy pełniła funkcję sekretarza w Litewskiej Akademii Nauk. W latach 80. była wykładowcą ekonomii politycznej w Wyższej Szkole Partyjnej w Wilnie.
W latach 1990–1991 była kierownikiem Wydziału Naukowego w Instytucie Ekonomii, a w 1991 dyrektorem programowym w biurze Rządu Republiki Litewskiej. Od 1991 do 1993 pełniła funkcję dyrektora departamentu europejskiego w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą. Od 1993 była dyrektorem departamentu ekonomicznego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, pełniąc jednocześnie funkcje przewodniczącej Komitetu Zarządzania Pomocą Phare i G-24 oraz Głównego Negocjatora ds. Umowy o Wolnym Handlu z Unią Europejską.
W latach 1994–1995 była posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym w przedstawicielstwie Litwy przy Unii Europejskiej, zastępcą Głównego Negocjatora ds. Układu Europejskiego z Unią Europejską oraz przedstawicielem Koordynatora Pomocy Państwowej w Brukseli. Od 1996 pełniła funkcję ministra pełnomocnego w Ambasadzie Litwy w Stanach Zjednoczonych. W latach 1999–2000 zajmowała stanowisko wiceministra finansów oraz Głównego Negocjatora w negocjacjach z Międzynarodowym Funduszem Walutowym i Bankiem Światowym. W latach 2000–2001 była wiceministrem spraw zagranicznych i zastępcą szefa delegacji litewskiej w negocjacjach o przystąpieniu do Unii Europejskiej.
Na początku lipca 2001 objęła tekę ministra finansów w nowo utworzonym rządzie Algirdasa Brazauskasa. 1 maja 2004, w dniu przyjęcia Litwy do Unii Europejskiej, została powołana w skład Komisji Europejskiej, jako komisarz odpowiedzialny za edukację i kulturę (wspólnie z Viviane Reding). W utworzonej 22 listopada 2004 Komisji pod przewodnictwem José Barroso odpowiadała za programowanie finansowe i budżet.
Dalia Grybauskaitė była wymieniana w gronie potencjalnych kandydatów na stanowisko prezydenta Litwy w wyborach w 2009. 26 lutego 2009 oficjalnie ogłosiła swoją decyzję o starcie w wyborach jako kandydatka niezależna. Poparcie dla niej wyraziły dwa ugrupowania koalicji rządowej: Związek Ojczyzny i Ruch Liberalny.
W wyborach prezydenckich z 17 maja 2009 Dalia Grybauskaitė odniosła zwycięstwo już w pierwszej turze głosowania. Zdystansowała rywali, zdobywając 69% głosów poparcia. 12 lipca 2009 została zaprzysiężona na stanowisku prezydenta Litwy, stając się w ten sposób pierwszą kobietą sprawującą ten urząd. 11 listopada 2009, 2010 i 2011 na zaproszenie prezydentów Polski gościła na uroczystościach Święta Niepodległości przed Grobem Nieznanego Żołnierza, podczas których wygłaszała przemówienia w języku polskim.
W 2014 zdecydowała się ubiegać o reelekcję w kolejnych wyborach prezydenckich. W pierwszej turze wyborów zdobyła 611 293 głosów (tj. 45,89%), przechodząc do drugiej tury z kandydatem LSDP Zigmantasem Balčytisem. W ponownym głosowaniu z 25 maja 2014 pokonała kandydata lewicy, otrzymując 57,87% głosów ważnych. 12 lipca 2014 została po raz drugi zaprzysiężona na prezydenta Litwy.
W prezencie urodzinowym przygotowaliśmy galerię na dowód, że prezydent nie jest podlega upływowi czasu.
